Bir yaz daha trene binmiş gidiyor

Bir yaz daha trene binmiş gidiyor. Boşa geçen zamanlar, ümitsizlik bildirgesi yayınlıyor sokaklarda. Amansız hastalıklarla boğuşuyor insanlar, hastane önlerinde. Kadının teki bağırıyor: " Kanserli hasta var yanımda! "...
Boşa geçen bir yaz daha, insanların oyunlarıyla süsleniyor hayat... İnanın bana dostlarım, toplu intihara teşebbüs var bizde. Uğruna ölünecek hiçbir şey yok iken, mutlu olmak isteyen maymun arkadaşım nerede benim! Getirin bana onu...
Ismarlayamadığım kahveyi, getirin bana! Bir bardak viski, n'olur! İçmek istiyorum, kusarcasına hayata nefretimi... Ve dile getirmek istiyorum, frenlenmiş düşüncelerimi. Adını koyamadığım, yazılar birikiyor, şah damarımın ucundaki nehir yatağında. Ve hiç olmamış gibi bir çocuk hayata merhaba diyor, niye geldin ki be arkadaş!
Hayatın raylarında yolculuk yapan bir trene bindik biz hepimiz, inanın bana!
Verin bana o numarayı, aramak istiyorum hiç tanımadığım kadını. Rüyalarımda tecavüze uğradığım şahıslar, hapishane bekçisine rüşvet verirken yakalandılar!
Hepsi birdi, hepsi bir değildi aslında bilin bunu, yakındır insanlığın sonu... Bir hiç uğruna öldük biz hepimiz, bir hiç uğruna yaşadık, otoritelerin boyunduruğunda... Ve hiç olmadığı gibi insanlar yaşamaya devam etti sokaklarda.
Bir kadın geldi yanıma, geğirerek telefonu aldı, hiç görmediği kız kardeşini aramak için...
Ve bir bel ağrısı var bende, ölümle iki dakika sohbet etmek için bir masada satranç oynarcasına hayatımın lüksü yok benim!